Ανεξάρτητα από το παθογόνο, η νόσος έχει παρόμοια συμπτώματα, μηχανισμούς ανάπτυξης και θεραπευτικές τακτικές. Το πόδι του αθλητή είναι μια κοινή και μεταδοτική ασθένεια. Χαρακτηρίζεται από υψηλή συχνότητα εμφάνισης με ταυτόχρονες ασθένειες και ασθένειες, όπως χρόνιες φλεγμονώδεις εστίες, ενδοκρινικές παθήσεις, μειωμένο ανοσοποιητικό σύστημα και άλλες ασθένειες. Κατά κανόνα, η νόσος είναι χρόνια με εξάρσεις το καλοκαίρι και εξασθένηση της διαδικασίας (ύφεση) το χειμώνα.
Σημάδια μυκητιάσεων
- Αλλαγή χρώματος
- φλεγμονή
- Εμφάνιση κηλίδων
- διάβρωση
- παραμόρφωση και πάχυνση
Τύποι ποδιού του αθλητή
Ανάλογα με το ποιοι τύποι μυκήτων προκαλούν την ασθένεια, οι μυκητιάσεις των ποδιών χωρίζονται σε:
Μυκητίες που μοιάζουν με ζυμομύκητες: προκαλούνται από μύκητες του γένους Candida.
Μύκητες μούχλας: προκαλούνται από τους μύκητες Scytalidium spp. , Onychocola canadensis, Scopulariopsis brevicaulis, Aspergillus, Fusarium, Alternaria, Penicillium.
Δερματομυκητίαση: προκαλείται από δερματομύκητες του γένους Trichophyton, Epidermophyton. Για να λειτουργήσουν, τα μανιτάρια αυτού του τύπου απαιτούν κερατίνη, η οποία είναι πλούσια σε κάλους του δέρματος, των νυχιών και των μαλλιών. Η ρουβροφυτίαση (ο αιτιολογικός παράγοντας) ανήκει στην ομάδα των δερματομυκητιών με κύρια βλάβη στα νύχιαTrichophyton rubrum) και το πόδι του αθλητή (παθογόνο - Trichophyton interdigitale). Το Trichophyton rubrum είναι υπεύθυνο για περίπου το 80-90% όλων των παθήσεων των ποδιών των αθλητών.
Μικτές μυκητιάσεις: προκαλούνται από πολλά είδη μυκήτων ταυτόχρονα.
Κάθε τύπος μυκητίασης περιγράφεται λεπτομερώς παρακάτω.
Μυκητίες που μοιάζουν με ζυμομύκητες
Πρόσφατα, οι μυκητιάσεις των ποδιών που προκαλούνται από μύκητες του γένους Candida έχουν γίνει ευρέως διαδεδομένες. Πιστεύεται ότι αυτό οφείλεται στην ευρεία χρήση διαφόρων φαρμάκων, η δράση των οποίων συνδέεται με την αλληλεπίδραση με το ανοσοποιητικό σύστημα.
Δερματομυκητίαση
Το πόδι του αθλητή είναι μια χρόνια νόσος που εντοπίζεται στο δέρμα των τόξων και των μεσοδακτυλικών πτυχών των ποδιών, που συχνά οδηγεί σε βλάβη στις πλάκες των νυχιών.
Μυκητιάσεις μούχλας
Οι μυκητιάσεις μούχλας εμφανίζονται κυρίως σε χώρες όπου οι άνθρωποι περπατούν παραδοσιακά ξυπόλητοι (ανατολικές, υποτροπικές και τροπικές χώρες). Αυτός ο τύπος μυκητίασης εμφανίζεται επίσης σε περιοχές με εύκρατο κλίμα, αλλά συνήθως σε ασθενείς με ανοσοανεπάρκεια και σε άτομα που έρχονται συχνά σε επαφή με το έδαφος και τα φυτά.
Μορφές μυκητίασης των ποδιών
Υπάρχουν διάφορες μορφές μυκητίασης:
Ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα
Χαρακτηρίζεται από ξεφλούδισμα του δέρματος στην καμάρα του ποδιού, το οποίο μπορεί να εξαπλωθεί στην επιφάνεια των δακτύλων. Μπορεί επίσης να εμφανιστούν περιοχές με πάχυνση του δέρματος και απολέπιση του φύλλου.
Ενδιαφέρον
Παρόμοιο με το μεσοδακτύλιο εξάνθημα της πάνας. Η φλεγμονώδης διαδικασία εντοπίζεται συνήθως μεταξύ του 3ου και του 4ου δακτύλου. Η κεράτινη στιβάδα μαλακώνει, χαλαρώνει και ξεφλουδίζει. Εμφανίζονται ρωγμές και μια υπόλευκη επίστρωση. Αρχίζει ο κνησμός και το κάψιμο. Είναι πιθανό να συσσωρευτούν πυόκοκκοι (λοίμωξη από φλύκταινες) και χλωρίδα ζυμομύκητα, τότε οι πληγείσες περιοχές καλύπτονται με πυώδεις-αιματώδεις κρούστες.
Dyshidrotic
Χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση φυσαλίδων γεμάτες με διαυγές υγρό και καλυμμένες με παχύ στρώμα κάλλων στην πλάγια επιφάνεια των ποδιών και στις επιφάνειες των δακτύλων που έρχονται σε επαφή με αυτά. Οι κόκκοι Sago (κυστίδια) μπορούν να είναι απλοί ή να συγχωνεύονται σε φυσαλίδες πολλαπλών θαλάμων. Όταν συνδυάζονται οι πυόκοκκοι, το περιεχόμενο των κυστιδίων θολώνει, τότε ανοίγουν και σχηματίζονται διαβρώσεις, οι οποίες καλύπτονται με πυώδεις-αιμορραγικές κρούστες. Μερικοί ασθενείς σημειώνουν φλεγμονή των λεμφαδένων και επιδείνωση της γενικής υγείας.
Μυκητίαση (αλλεργικό εξάνθημα) παρατηρούνται στα 2/3 των ασθενών με ενδοτριβώδεις και δυσιδρωτικές μορφές επιδερμοφυτίωσης.
Φυσικά, ο εντοπισμός κλινικών μορφών επιδερμοφυτίωσης είναι υπό όρους, αφού ο συνδυασμός τους είναι κοινός και η μία μορφή μπορεί να περάσει σε άλλη. Όλα εξαρτώνται από την αντίδραση του σώματος, τη σωματική δραστηριότητα και τις μεθόδους θεραπείας του ασθενούς.
Τα νύχια επηρεάζονται επίσης συχνά από μυκητίαση των ποδιών, ειδικά στο πρώτο και το πέμπτο δάκτυλο. Η πλάκα του νυχιού αναπτύσσει κιτρινωπές κηλίδες ή ρίγες, η επιφάνεια γίνεται θαμπή και ανομοιόμορφη και αρχίζει να σχηματίζεται μια κεράτινη πάχυνση κάτω από το νύχι, η οποία στη συνέχεια οδηγεί στην καταστροφή της πλάκας του νυχιού.
Αν παρακολουθήσετε το σχετικό βίντεο στο Διαδίκτυο, μπορείτε να διαπιστώσετε ότι το πόδι του αθλητή μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες. Για να επιλέξετε τακτικές θεραπείας για αυτήν την ασθένεια, είναι απαραίτητο να προσδιοριστεί ο τύπος του μύκητα και να εντοπιστεί η αιτία της εμφάνισής του.
Αιτίες του ποδιού του αθλητή
Οι κύριες αιτίες του ποδιού του αθλητή είναι:
- Υπερβολική εφίδρωση ή, αντίθετα, αυξημένη ξηρότητα και ξεφλούδισμα των ποδιών. Αυτές οι διαδικασίες διαταράσσουν την προστατευτική λειτουργία των κυττάρων του δέρματος.
- Ανατομικά χαρακτηριστικά: στενοί χώροι μεταξύ των δακτύλων και η παραμόρφωσή τους, πλατυποδία.
- Προβλήματα με τη θερμορύθμιση (διατήρηση ορισμένης θερμοκρασίας σώματος) και τη μικροκυκλοφορία (μεταφορά βιολογικών υγρών).
- Πληγές, τραυματισμοί που παραβιάζουν την ακεραιότητα του δέρματος. Αυτοί οι τραυματισμοί συχνά οδηγούν σε λοιμώξεις.
- Η παρουσία ασθενειών που αποδυναμώνουν την ανοσία ή οδηγούν σε μεταβολικές διαταραχές (π. χ. ενδοκρινοπάθειες, ασθένειες αίματος, ογκολογία κ. λπ. ).
- Λήψη ορισμένων φαρμάκων (αντιβακτηριακούς παράγοντες, κυτταροστατικά, κορτικοστεροειδή).
Οι μυκητιασικές λοιμώξεις των ποδιών συνοδεύονται συχνά από φλυκταινώδη εξανθήματα, γι' αυτό γίνονται υποθέσεις για τη μεταξύ τους σύνδεση: χάρη στους πυόκοκκους, τα δερματόφυτα διεισδύουν βαθιά στον υποδόριο ιστό και οι παρατεταμένες μυκητιάσεις λόγω ρωγμών, γρατσουνιών και διαβρώσεων συμβάλλουν σε αυξημένη ευαισθησία σε λοιμώξεις.
Το πόδι του αθλητή οδηγεί συχνά σε ιογενή λοίμωξη. Για παράδειγμα, ο αιτιολογικός παράγοντας της ρουβρομυκητίασης ενεργοποιεί τους ιούς των θηλωμάτων και τους ιούς του έρπητα. Αυτό εκδηλώνεται με την αύξηση της συγκέντρωσης των ιών στην επιφάνεια των κυττάρων που έχουν προσβληθεί από μύκητες.
Πηγή εξάπλωσης της νόσου είναι τα άτομα που πάσχουν από μυκητιάσεις: Κατά τη διαδικασία απολέπισης, οι νιφάδες του δέρματος που περιέχουν τα παθογόνα της μυκητιασικής λοίμωξης αποκολλώνται. Αυτά τα μολυσμένα λέπια συχνά καταλήγουν στο πάτωμα και στον εξοπλισμό σε πισίνες, σπα και επίσης σε όργανα πεντικιούρ.
Ένα ενδιαφέρον γεγονός είναι ότι τα μανιτάρια είναι πολύ ανθεκτικά και μπορούν να αποθηκευτούν σε ιαματικές πηγές, χλωριωμένο και οζονισμένο νερό για 12 έως 18 ημέρες. Το νερό με υψηλά επίπεδα αλατιού ή υδρόθειου είναι επιβλαβές για τους μύκητες.
Επομένως, πρέπει να θυμόμαστε ότι οι γενικοί μηχανισμοί που συμβάλλουν στην ανάπτυξη λοιμώξεων του ποδιού του αθλητή βασίζονται σε παραβίαση της φυσικής άμυνας του σώματος, καθώς και σε αλλαγές στο ανοσοποιητικό και μεταβολικές διεργασίες.
Διάγνωση του ποδιού του αθλητή
Η διάγνωση του ποδιού του αθλητή περιλαμβάνει:
- Εκτίμηση παραπόνων ασθενών και παρουσίας χρόνιων παθήσεων.
- Μικροσκοπική εξέταση του προσβεβλημένου δέρματος και των σωματιδίων των νυχιών.
- Πολιτιστική σπορά σημαίνει την εισαγωγή παθογόνων μικροοργανισμών σε θρεπτικό μέσο για πολλαπλασιασμό και επακόλουθη ακριβή ταυτοποίηση, καθώς και για αξιολόγηση της δράσης των αντιμυκητιασικών φαρμάκων και προσδιορισμό της ευαισθησίας των μυκήτων σε αυτά.
Για τη σωστή επιλογή θεραπείας, είναι σημαντικό να προσδιοριστεί εάν οι αλλαγές στο δέρμα των ποδιών είναι μυκητιασική λοίμωξη ή δυσιδρωτικό έκζεμα, κερατοδερμία, ψωρίαση και άλλες δερματικές παθήσεις.
Αντιμυκητιασικά, δραστικά συστατικά, αντιμυκητιακά
Αντιμυκητιακά φάρμακα: ταξινόμηση και τύποι δοσολογικών μορφών. Μέθοδοι χρήσης αντιμυκητιασικών φαρμάκων.
Θεραπεία του ποδιού του αθλητή
Η θεραπεία του ποδιού του αθλητή πρέπει να πραγματοποιείται ολοκληρωμένα. Είναι σημαντικό όχι μόνο να καταστείλετε την αναπαραγωγή παθογόνων μικροοργανισμών και να εξαλείψετε τα συμπτώματα, αλλά και να καταστρέψετε τα παθογόνα και να εξαλείψετε την αιτία εμφάνισής τους (αύξηση ανοσίας, άμεση θεραπεία μικρών πληγών στα πόδια κ. λπ. ). Οι ταυτόχρονες ασθένειες που οδηγούν στην ανάπτυξη μυκητιασικών λοιμώξεων πρέπει να αντιμετωπίζονται χωρίς αποτυχία.
Επιπλέον, μερικοί άνθρωποι μπορεί να είναι αλλεργικοί σε ορισμένους μύκητες (π. χ. mykids). Σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί να είναι απαραίτητα αντιισταμινικά (αντι-αλλεργικά φάρμακα).
Για τη θεραπεία μυκητιάσεων, χρησιμοποιούνται συνήθως τοπικά σκευάσματα, δηλαδή αυτά που εφαρμόζονται απευθείας στην πληγείσα περιοχή του δέρματος. Τέτοια προϊόντα παράγονται με τη μορφή αλοιφών, κρεμών, σπρέι, διαλυμάτων και βερνικιών (για νύχια).
Ανάλογα με τον μηχανισμό δράσης, τα αντιμυκητιασικά μπορεί να έχουν μυκητοστατική δράση, αναστέλλοντας την ανάπτυξη και την αναπαραγωγή μυκήτων ή να έχουν μυκητοκτόνο δράση και να προάγουν το θάνατο των μυκήτων.
Δεδομένου ότι οι μυκητιάσεις των ποδιών προκαλούνται συχνότερα από μικτή μυκητιακή χλωρίδα, η χρήση παραγόντων ευρέος φάσματος είναι πιο αποτελεσματική. Αυτά περιλαμβάνουν φάρμακα που έχουν τα δικά τους αντιφλεγμονώδη και αντικνησμώδη αποτελέσματα.
Η χρήση ειδικών προϊόντων για τη θεραπεία του ποδιού του αθλητή
Τα σύγχρονα αντιμυκητιασικά είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά έναντι των παθογόνων μυκήτων του γένους Candida, των δερματόφυτων (Trichophyton, Microsporum) και άλλων παθογόνων λοιμώξεων του δέρματος, των θετικών κατά Gram στελεχών σταφυλόκοκκων και στρεπτόκοκκων. Μπλοκάρουν την ανάπτυξη και την αναπαραγωγή μυκήτων (μυκητοστατική δράση), καταστρέφουν τους μύκητες (μυκητοκτόνο αποτέλεσμα) και, σε θεραπευτικές δόσεις, έχουν τη δική τους αντιφλεγμονώδη και αντικνησμώδη δράση